“Selwyn Birchwood’s dark side in life…”

Selwyn Birchwood is blues muzikant, zanger, songwriter en gitarist. Hij werd in 1985 in Orlando (Florida) geboren. Hij is bij ons op festivals een graag geziene gast. Neem 2015, toen trad hij op in: Wuustwezel op de (laatste!) Nacht van de Blues, in Herent tijdens het (Ge)Varenwinkel Blues & Roots Festival (waar hij en label collega Jarekus Singleton door de baas van Alligator Records “himself”, Bruce Iglauer aangekondigd werden) én, in Ospel tijdens Moulin Blues. De lijst is ondertussen nog véél langer!

Selwyn’s vader is afkomstig uit het kleine eiland Tobago, dat in de delta van de Orinico rivier in de buurt van Trinidad, op zo’n 30 km van de kust van Venezuela ligt. Zijn moeder is Britse. Rond zijn 17de ontdekte Selwyn via de “groten” (Buddy Guy, Freddie King, Muddy Waters, Albert King, Lightnin' Hopkins, Albert Collins…! de Blues. Op zijn 19de werd hij, o.w.v. zijn muzikale kwaliteiten, uitgenodigd door zijn buurman, bluesvzanger en lap steel gitarist, Sonny Rhodes (‘I Don't Want My Blues Colored Bright’, 1977). Rhodes werd Selwyn’s mentor en Selwyn toerde meerdere jaren (terwijl hij nog verder studeerde aan de universiteit van Tampa) met hem als gitarist in de States en Canada.

In 2010 richtte Selwyn Birchwood met bassist Donald “Huff” Wright, drummer Curtis Nutall en saxofonist Regi Oliver de Selwyn Birchwood Band op. In 2013 won de band de IBC. Chief Alligator Bruce Iglauer, die toen in de jury zat en die in 2012 al lovend was over de band, bood hem daarna een platencontract aan. Bij hem debuteerde hij in 2014 met ‘Don’t Call No Ambulance’.

Deze maand brengt Birchwood bij Alligator Records (“Genuine House Rockin’ Music since 1971”) zijn nieuwe/vierde album ‘Exorcist’ uit. De album line-up bestaat naast Birchwood verder uit bassist Donald Wright, drummer Byron Garner & toetsenist Ed Krout. Saxofonist Regi Oliver (bariton, tenor sax) vervoegt het trio en Charlyce Simmons, Vanessa Hawkins & Eric Green zingen onopvallend in het achtergrondkoor. Grammy Award winnaar Tom Hambridge (Buddy Guy, Christone "Kingfish" Ingram, Susan Tedeschi) is de producer.

“You ain’t  got magic on me no more…”

Birchwood schreef en arrangeerde -zoals vaker- zelf de (13) nieuwe nummers. Als je vanaf de rustig rockende opener “Done Cryin’” aan de reis begint, zal je snel merken dat Birchwood op zijn nieuwe album -met de wat beangstigende titel- opnieuw voor de nodige hoogtepunten zorgde. Het funky “Florida Man”, een ode aan de krankzinnigheid van zijn thuisstaat,is er gezien de feiten naar waar in de intro verwezen worden, er al een. “Florida Man” (Donald Todd, 2013) is een internet miniserie over mannen die irrationele, maniakale, onlogische, waanvoorstellingen, krankzinnige en absurde acties uitvoeren in de Amerikaanse staat Florida. Édgar Ramírez, een ex-agent, wordt teruggestuurd naar zijn thuisstaat Florida om een ​​zaak op te lossen. Birchwood’s woorden spreken hier boekdelen: “Down where rebel flags meet Mickey Mouse, where the Wild West meets the Dirty South. A phenomenon that can’t be explained, goes by the name “Florida Man”…”. Ook in het fors rockende “Horns Below Her Halo” -en dan moet de titelsong straks nog komen-gaat Birchwood verder om met demonen, hier “Lucif-her, a devil in a dress, with horns below her halo…”. Zeg na een date achteraf niet, dat je niet verwittigt waart. De solo’s die hij uit zijn gitaar haalt, vertalen duidelijk zijn frustraties. Ondermaats en ondergewaardeerd zijn de gevoelens waarom het draait op “Underdog”, “Lazarus” -die swingt op de Latino vibes van Regi Oliver’s sax-is al de volgende genezer en bedrog viert hoogtij op het funky, “Hopeless Romantic”. Zacht, melodieus en oldskool-blues klinkt “Plenty More to Be Grateful For”. “Ila-View” en “Call Me What You Want” werden opgenomen met Josh Miller (ritme gitaar), Andrew Gohman (staande bas), Jim McKaba (piano) & Jon Buck (drums). Moet met de sfeer te maken hebben, want ze swingen aanstekelig en vooral hoopvol. Er blijven dan nog “My Own Worst Enemy” (een nummer dat eigen liefde plaats t.o. zelfhaat) over en “Show Tune”, een (de enige) instrumental, om mee aft e sluiten.

“Selwyn Birchwood’s 'Exorcist' is not an "everyday" uplifting album, it makes you dance, but above all makes you think…” (ESC, Rootstime.be)

Eric Schuurmans

‘EXORCIST’: tracklist: 01. Done Cryin’ – 02. Florida Man – 03. Horns Below Her Halo – 04. Underdog – 05. Exorcist – 06. Lazarus – 07. Hopeless Romantic – 08. Plenty More to Be Grateful For – 09. Ila-View – 10. Swim At Your Own Risk – 11. Call Me What You Want – 12. My Own Worst Enemy – 13. Show Tune | Music/Lyrics: Selwyn Birchwood | Producer: Tom Hambridge | Credits: Selwyn Birchwood: vocs, guitar, lap steel, b-vocs, bass (4,10) / Regi Oliver: baritone & tenor sax / Donald “Huff” Wright: bass / Byron “Bizzy” Garner: drums, percussion / Ed Krout: Hammond Organ, Wurlitzer, Rhodes / Charlyce Simmons, Vanessa Hawkins & Eric Green: bg-vocs & (9+11): Josh Miller: rhythm guitar, Andrew Gohman: upright bass, Jim McKaba: piano & Jon Buck: drums 

Discography SELWYN BIRCHWOOD: Exorcist* [2023] | Living on a Burning House* [2021] | Pick Your Poison* [2017] | Don’t Call No Ambulance* [2014] | Road Worn [2013] | FL Boy [2011] | (Alligator Records*)